در استاندارد ملی ایران (1-11571: سیمان پرتلند مرکب-الف32/5-ویژگیها، چاپ اول 1388) سیمان پرتلند مرکب این چنین تعریف شده است: مادهی چسبانندهی هیدرولیکی از خانوادهی سیمان پرتلند است که از آسیاب و مخلوط نمودن کلینکر سیمان پرتلند با حداقل دو نوع از انواع افزودنی(سنگ آهک ویژه، پوزولان طبیعی مرغوب، سربارهی کورهی آهنگدازی، خاکستر بادی سیلیسی یا آهکی، پوزولان کلسینه شده، رس یا شیل پخته شده و میکروسیلیس یا دودهی سیلیسی) همراه با درصد مناسبی از سنگ گچ (سولفات کلسیم متبلور) حاصل میگردد.
نسبت ترکیبات این سیمان بدین شرح است: حداقل 80 درصد جرمی کلینکر سیمان پرتلند، مواد مکمل سیمانی بین 6 تا 20 درصد جرمی و سنگ گچ حداکثر برابر 5 درصد جرمی سیمان. مقدار مواد مضاف در این نوع سیمان به حداکثر 1 درصد و برای مواد مضاف آلی به حداکثر 0/5درصد محدود میشود. باید توجه داشت که مواد مکمل سیمانی ویژگی سیمانی ثانویه دارد؛ به این مفهوم که واکنش مستقیم آب با مواد مکمل بسیار ضعیف بوده و خاصیت چسبندگی ندارد، ولی در کنار هیدراسیون سیمان و در مجاورت هیدروکسید کلسیم ناشی از واکنش آن، خاصیت سیمانی مواد مکمل آشکار شده و میل ترکیب آن با آب زیاد میشود. سیمان پرتلند مرکب یک سیمان با حرارت هیدراسیون کم و زمان گیرش بالا محسوب شده و تا حدودی در مقابل سولفات نیز مقاوم است. اگرچه مقاومت کوتاه مدت بتن ساخته شده با سیمان مرکب در مقایسه با بتن ساخته شده با سیمان نوع 1 کمتر است، ولی مقاومت 28 روزهی آن، حتی میتواند از مقاومت 28 روزهی بتن ساخته شده با سیمان نوع 1 بیشتر باشد.
–مصارف عمومی ساختمانی: نظیر ساخت بتن کارگاهی، ساخت ملات و نماسازی
-قطعات پیش ساختهی کانیوو و جوی آب: درصورتی که قطعهی بتنی با نسبت آب به سیمان کم ساخته شود و از نظر دوام در شرایط سولفات و کلریدی بررسی شود.
-با توجه به این که این سیمان زمان گیرش بالاتری نسبت سیمان نوع 1 دارد (کندگیرتر است)، دورهی عمل آوری بتن باید افزایش یابد و کاربرد این نوع سیمان در بتن ریزی در هوای سرد با احتیاط انجام شود.
-چنانچه سرعت ساخت و قالب برداری از اهمیت برخوردار است، استفاده از این نوع سیمان با بررسی زمان گیرش اولیه و نهایی صورت گیرد.
-به منظور حفظ دوام بتن ساخته شده با این نوع سیمان در محیط سولفاتی ضعیف و متوسط، نسبت پایین آب به مواد سیمانی باید رعایت شده و نفوذ پذیری بتن ساخته شده کم باشد.