بر اساس استاندارد ملی ایران (389: سیمان پرتلند-ویژگیها، تجدید نظر چهارم 1399) این نوع سیمان برای کاربرد در مواردی که به مقاومت زیاد در برابر حملهی سولفاتها نیاز است، مورد نظر میباشد.
این سیمان در مقایسه با سیمان تیپ 1 مقاومت خود را با سرعت آهستهتری کسب میکند. دوام بالای سیمان تیپ 5 در برابر سولفات به مقدار پایین تری کلسیم آلومینات(C3A) نسبت داده میشود که مقدار آن کمتر از 3/5 درصد است. لازم به ذکر است استفاده از نسبت آب به مواد سیمانی پایین و درنتیجه تولید بتن با نفوذپذیری کم در عملکرد بتنی که در تماس با سولفاتها قرار دارد بسیار مهم است. در صورت بالا بودن نسبت آب به سیمان، حتی بتن ساخته شده از سیمان تیپ 5 نیز در شرایط سولفاتی شدید دوام نمیآورد. لازم به ذکر است که برای مقاومت در مقابل نفوذ یون کلرید، مقدار C3A مورد نیاز بیش از مقدار موجود در سیمان نوع 5 است.
-بتن در معرض واکنش سولفاتی شدید. در خاکها یا آبهای زیر زمینی حاوی مقدار زیادی سولفات
-پیها و شمعهایی که در خاکهای حاوی مقدار زیادی سولفات اجرا میشوند
-دیوارهای حائل که در معرض خاکهای سولفاتی قرار خواهند گرفت
-لولههای مدفون در خاکهای سولفاتی
-قطعات پیش ساختهای که در معرض خاک سولفاتی قرار خواهند گرفت، مانند سگمنتهای تونلهای شهری
-سازههای هیدرولیکی در معرض آب حاوی سولفات (بدون سایر یونهای مضر مانند کلرید)
-پایههای پل که در معرض آب حاوی سولفات قرار دارند (بدون سایر یونهای مضر مانند کلرید)
-اگر نفوذ هر دو یون سولفات و کلرید در بتن محتمل باشد (نظیر سازههای بتنی دریایی و ساحلی از جمله سازههای بتنی نزدیک به خلیج فارس در جنوب کشور)، باید به جای سیمان تیپ 5 از سیمان تیپ 2 و یا سیمان تیپ 2 به همراه پوزولان استفاده شود.
-بتن ساخته شده با سیمان نوع 5 در برابر اسیدها مقاوم نیست. برای دستیابی به بتن مقاوم در برابر اسیدها و مواد بسیار خوردنده باید از طرحهای اختلاط ویژه و افزودنیهای بتن استفاده کرد.